Benzoila klorido
Aspekto
Benzoila klorido | ||||
Plata kemia strukturo de la Benzoila klorido | ||||
Tridimensia kemia strukturo de la Benzoila klorido | ||||
Wöhler kaj Liebig studis benzoilaĵojn en la semoj de la migdalujo | ||||
Alternativa(j) nomo(j) | ||||
| ||||
Kemia formulo | ||||
CAS-numero-kodo | 98-88-4 | |||
ChemSpider kodo | 7134 | |||
PubChem-kodo | 7412 | |||
Merck Index | 15,1119 | |||
Fizikaj proprecoj | ||||
Aspekto | senkolora koroda likvaĵo kun penetranta odoro | |||
Molmaso | 140,566 g·mol-1 | |||
Denseco | 1,21g cm−3 | |||
Fandpunkto | −1 °C | |||
Bolpunkto | 197,2 °C | |||
Refrakta indico | 1,5537 | |||
Ekflama temperaturo | 88 °C | |||
Memsparka temperaturo | 360 °C | |||
Solvebleco | Akvo:reakcias | |||
Mortiga dozo (LD50) | 790 mg/kg (buŝe)[2] | |||
Sekurecaj Indikoj | ||||
Riskoj | R34 | |||
Sekureco | S26 S45 | |||
Pridanĝeraj indikoj | ||||
Danĝero
| ||||
GHS Damaĝo Piktogramo | ||||
GHS Signalvorto | Damaĝa substanco | |||
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H302, H311, H312, H314, H317, H318, H331, H332 | |||
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P260, P261, P264, P270, P271, P272, P280, P301+312, P301+330+331, P302+352, P303+361+353, P304+312, P304+340, P305+351+338, P310, P311, P312, P321, P330, P333+313, P361, P363, P403+233, P405, P501[3] | |||
(25 °C kaj 100 kPa) |
Benzoila klorido aŭ C7H5ClO estas organika kloroderiva kombinaĵo, senkolora fumeganta likvaĵo kun irita odoro, ĉefe uzata en la produktado de aromataj peroksidoj kiuj estas krudmaterialoj en la preparado de tinkturoj, parfumoj, farmaciaĵoj kaj rezinoj. La benzoilaj derivaĵoj estis esplorataj en 1832 de la germanaj kemiistoj Justus von Liebig (1803-1873) kaj Friedrich Wöhler (1800–1882) kiuj trovis evidentecon pri la ekzisto de la benzoila radikalo en la amaraj semoj de la migdalujo.[4]
Sintezoj
[redakti | redakti fonton]Sintezo 1
[redakti | redakti fonton]- Traktado de benzoata acido kun kvinklorido de fosforo donante kloridan acidon kaj trikloridon de fosforilo:[5]
Sintezo 2
[redakti | redakti fonton]- Traktado de benzoata acido kun klorido de tionilo donante sulfuran duoksidon kaj kloridan acidon:[6]
Sintezo 3
[redakti | redakti fonton]- Sintezo per reakcio de benzoata acido kun klorido de karbonilo donante karbonan duoksidon kaj kloridan acidon:
Reakcioj
[redakti | redakti fonton]Reakcio 1
[redakti | redakti fonton]- Reakcio de Friedel-Crafts: Klorido de benzoilo reakcias kun benzeno por doni dufenil-ketonon:
Reakcio 2
[redakti | redakti fonton]- Klorido de benzoilo reakcias kun natria peroksido por doni benzoatan acidon kaj natrian kloridon:
Reakcio 3
[redakti | redakti fonton]- Klorido de benzoilo reakcias kun amoniako por doni benzamidon kaj amonian kloridon:
Reakcio 4
[redakti | redakti fonton]- Benzoato de kolesterila estas likva kristalo malkovrita en 1888 de la aŭstra kemiisto Friedrich Reinitzer (1857-1927), kiu estis la unua kiu malkovris ke unu materialo posedas ion similan rilate al du malsamaj fazo-transiĝoj. En la unua transiĝo ĉe 145,5 °C la materialo iĝas opaka likvaĵo. Kiam pluvarmigite, ĝi iĝas travidebla ĉe 178,5 °C. La intera fazo estis pli malfrue nomata likva kristalo. La sekva reakcio okazas en piridina solvanto kun plua refluo. Rekristaliĝo en etila acetato rezultas en blankaj grajnetoj.[7]
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Breckland Scientific Arkivigite je 2018-11-13 per la retarkivo Wayback Machine
- Competition Science
- Invitation to Organic Chemistry
- A Dictionary of Chemistry and the Allied Branches of Other Sciences
- Vital Forces: The Discovery of the Molecular Basis of Life
- Biographical Encyclopedia of Scientists